Autorka obrazów wykonywanych metodą intarsji
Grażyna Gruba-Jankowska, od ponad dwudziestu lat zamieszkuje z rodziną w Dysie. Dwoje dzieci : Helenka-studentka trzeciego roku historii sztuki na KUL-u i Staś-student drugiego roku informatyki PL. Mąż Ryszard, obecnie na rencie zdrowotnej, z zawodu stolarz-artysta, działacz opozycji demokratycznej, twórca „Solidarności” na Lubelszczyźnie, internowany.
Absolwentka psychologii na KUL, doradztwa zawodowego i zarządzania projektami społecznymi, wieloletni pracownik Lubelskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Końskowoli, doradca ds. przedsiębiorczości i aktywizacji społeczno-zawodowej mieszkańców obszarów wiejskich. Obecnie Konsultant Regionalny w województwie lubelskim w Programie Integracji Społecznej realizowanym przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Współpracuje z organizacjami pozarządowymi, obecnie w projekcie aktywizacji zawodowej kobiet „Budujemy nowy Lisków” jako koordynator praktyk.
Stolarstwo artystyczne uprawiane zawodowo przez wiele lat wspólnie z mężem, obecnie pozostało jako hobby. Dziedziną szczególnej pasji jest intarsja.
/Intarsja - zdobnicza technika polegająca na wykładaniu – zdobieniu przedmiotów drewnianych drewnem innych gatunków. Wstawki umieszcza się w miejscu wcześniej usuniętych fragmentów z powierzchni przedmiotu, często o innej barwie. Technika ta znana jest od czasów starożytności a najstarszym zachowanym przedmiotem jest z ok. 2000 r. p.n.e. sarkofag z drzewa cedrowego.
W „sztuce” intarsji najważniejsze elementy to te, które mają wpływ na ostateczny wizerunek wykonywanej pracy. Dlatego zwraca się szczególną uwagę na barwę, rysunek i połysk wykorzystywanego drewna./
Prace prezentowane trzykrotnie na Ogólnopolskiej Wystawie Intarsji na Zamku w Gołubiu-Dobrzyniu, na autorskiej wystawie w Ratuszu Lubelskim oraz przekazane jako upominki podczas Wystawy Lubelszczyzny w Brukseli przedstawicielom UE.
PRACE PANI JANKOWSKIEJ
drewno jest efektem skomplikowanych procesów przyrodniczych - cienkie płatki forniru zawierają ich zapis. Układ słojów, barwa, sęki, wykruszenia, przebarwienia, błyszczki - cała ta zróżnicowana struktura drewnianej masy została uwarunkowana rozwojem drzewa jako istoty żywej. Jest taki moment, w którym drzewo staje się drewnem. I tu wkraczam w pewien twórczy proces natury - kontynuuję go wyrażając własne emocje, doświadczenia, potrzeby i pragnienia. Martwe drewno ożywa, ale nie siłą natury, a mocą kultury. Natura nadała potencjał, a człowiek ze swoją potrzebą twórczości niejako odczytuje tę naturę nakładając na ten odczyt indywidualną duchowość. Można wybrać jedną z dwóch dróg:
* w pierwszej jest temat; wyszukuję właściwy fornir, który posiada elementy plastyczne budujące ten temat
* w drugim podejściu zakładam, że fornir posiada już swoją formę artystyczną, niejako uśpioną, a twórca uaktualnia ją.
Dokonuję dalsze wybory artystyczne, nadając treść bądź odczytując ją zgodnie ze swoim stanem świadomości, emocji, wrażliwości, ze swoimi intencjami oraz możliwościami warsztatowymi. Tu rozpoczyna się twórczy proces inspirowany "przekazem" zawartym w drewnie. Inspiracja ta może stać się dominantą w moim wyborze. Komunikat zawarty w obrazie drewna zbliża się do potrzeby wyrazu. Ja - podmiot procesu twórczego - operuję tworzywem, które poprzez swoją formę, immanentnie zawartą w nim, modyfikuje proces twórczy i niejako samo przejmuję rolę podmiotu twórczego. Fornir powstał w wyniku działania natury; stąd to natura staje się współpodmiotem procesu twórczego w budowaniu obrazu - intarsji. Obraz jest tu efektem komunikacji pomiędzy naturą a człowiekiem jako istotą duchową i twórczą. Taka personifikacja natury jest tylko zabiegiem w dotknięciu sfery metafizycznej.
Prezentowane obrazy wykonane są z różnorodnych gatunków drewna wykorzystanego w postaci forniru - bardzo cienkiej okleiny. Fornir nie jest barwiony ani w inny sposób modyfikowany /np. przypalany/. Powierzchnia zabezpieczona jest wielokrotną warstwą lakieru ekologicznego. Ramy obrazów wykonano z litego drewna bądź płyty w okleinie drewnianej.”[/center]
Offline